Doezen in memoriam

SCRABBLE





RASTA



11-05-1988     24-01-2003     Erasta van de Olmendreef


Lopend langs ’t water op een eindeloos strand

Zie ik jouw pootafdrukken niet meer naast me in het natte zand

Starend in de verte denk ik aan jou

Mijn prachtige, krachtige Olmendreefvrouw

Jij was dan wel een does

Maar beslist niet voor de poes

Onbetwist bleef je nummer één tot de laatste dag

Alleen door je houding en te kijken had je al gezag

Je was in alles een wereld hond

In huis een grote knuffelhond

In ’t bos en duin ging je graag achter de konijnen aan

En ook hebben we jaren actief aan behendigheid gedaan

Van zo’n hond wil je er toch meer

Dus stortte we ons in het fok verkeer

Voor je het weet heb je dan drie van die harige banjers

En voor altijd mijn hart verpand aan mijn kanjers

Ondanks je slechte rug, artrose en veel pijn

Vond je het leven nog veels te fijn

Al kon je niet meer achter de konijnen en vogels aan

Je wilde perse met de roedel mee ’t strand op gaan

Je werd wel wat meer verward

En kreeg toen ook nog last van je hart

Ineens ging toen alles heel snel met jou

Je was ziek en helemaal op lieve vrouw

Maar uit jezelf wilde je niet bij ons weg gaan

Toch nog even een opleving, maar DE datum kwam eraan

Het is goed zo, verder lijden is je bespaard

En ondertussen ligt hopelijk een klein stukje van Sifra in jouw bewaard

Afscheid nemen, één van de moeilijkste dingen in je leven

Maar ik laat je los, Bedankt voor alles wat je me hebt gegeven

Je trouw, je onvoorwaardelijke liefde, je kracht

Voor altijd diep in mijn hart, dag Ras, rust zacht!

Liefs Conny


NIKKI


Onze Nik…

Want al was ze van Lidy

ze bleef ook altijd een beetje mijn kind

9 kleine wondertjes die geboren werden

waarvan Nik mijn speciaaltje was

Zoals je me altijd strak aan keek

Ik wist al snel dat is er 1 met pit

Helaas kon je niet bij mij blijven wonen,

maar toen Lidy langs kwam, voelde ik meteen

Dat jullie samen pasten!

Je bleek een hondje te zijn waar je wel een gebruiksaanwijzing voor nodig had

Je gaf je nooit zo maar gewonnen

met jou hoefde Lidy zich niet te vervelen

Al doende leerden jullie en werden een eenheid

In goede en in slechte tijden; samen sterk

Een maatje, een vriendin, altijd een luisterend oor en in vacht om in uit te huilen

Zo veel karakter en nooit een snauw of grauw

Je liet je best wel horen, maar alleen een corectie die er hoorde

een super moeder voor je pups en dat gaf je door in Sifra

Onze Nik die so typisch d’r koppie scheef kon houden en dol op eten was

onze Nik is er helaas niet meer

Na 15 prachtige jaren was het kaarsje op

Gelukkig weer helder op het eind

en een Nikki waardig afscheid!

Dank je wel wijfie voor al t mooie wat je ons hebt gegeven.

Rust zacht…


BLITZ


3-11-94 1-4-2010

Blitz for the joy of life


Als de dag van gister zie ik je geboren worden,
1 van de andere 9 frummels, maar ik wist meteen dit wordt Blitz!
Je was een vechtertje van begin af aan en dat is altijd zo gebleven,
Maar je was ook een apart en bijzonder wijfie; een einzelganger, niet zo dol op knuffels en al helemaal niet gek van pups.
Maar de kittens daarentegen verzorgde je alsof het je eigen kids waren
Helaas mocht je zelf geen pups krijgen, je kwam leven onder een auto vandaan, maar wel met een knik in je staart bleek later. En ook al was die niet aangeboren, we kregen geen toestemming om een nestje te fokken.
Lange tijd zijn we aktief geweest in de behendigheid; je vond t heerlijk om te werken
Daar hoorde ook de konijnenjacht bij.Jij en Sifra zijn er heel wat keren samen uren op uitgetrokken, en mij maar laten wachten en wachten en…..
Bijna 15,5 jaar jaar was je mijn maatje, mijn steun en houvast en 1 van mijn miedne die me er doorheen sleurden.
Er zat zoveel van mij in jou: het laat me mijn eigen ding maar doen, altijd blijven knokken en nooit op willen geven en sterk zijn en zeker niet toe geven aan pijn en zwakheid!
Ook al stonden je poten stijf van de artrose en zou een andere hond daar niet eens mee gelopen hebben, jij ging door, en met de nodige medikatie ging dat vrij aardig.
Je bent zelfs 3 tia`s te boven gekomen en al vaker dacht ik nu kan ze niet meer; blind aan 1 oog, doof en slecht lopend. Maar je wilde nog mee in oktober naar de ardennen en hebt een trip van zo`n 7 km nog mee gelopen. En wat zat je trots te zijn boven op die bergtop.
Erna ging je langzaam verder achteruit, je hoofd wilde nog zo graag met alles mee, maar je lijf kon niet meer. Ook ging je geest af en toe dwalen en liep je savonds gedwongen rondjes door het huis, maar eten was en bleef je grootste hobby.
Na lang duben of het leven nog Blitzwaardig was, gaf je me toch ineens een teken dat het genoeg was.Je redde ons ochtend rondje bos niet meer en thuis blijven wilde je ook niet.
Ik wilde de tijd nemen voor jouw afscheid en niet temidden van het puppengeweld wat je zo haatte en die hier binnenkort weer rond lopen
Op onze manier hebben we de laatste dagen van alles en iedereen afscheid genomen.
Deels in de kar en deels lopend nog 1 keer naar het strand en wat was het bijzonder zoals je dicht tegen me aan kwam zitten,samen starend naar de zee en zonder woorden begrepen we elkaar en gingen er 15 jaren langs ons heen.
En toen was er de rust, dat het goed was zo,ook in jou.Geen dementie,geen rondjes draaien meer, maar slapen, slapen en eten natuurlijk ;)
De laatste nacht toch nog even lichte paniek maar ik ben bij je gaan liggen en je bleef me maar aan kijken zoals alleen een does je aan kan kijken. N langzaam werd je rustig.
Als laatste afscheid kwam je naar me toe en wat je nooit wilde maar nu wel was bij me op schoot en je legde jouw hoofd strak tegen het mijne. Dat intense,Een gevoel vergeet ik nooit meer.
Al van heel wat dieren afscheid moeten nemen maar he ging nog nooit zo rustig, zo sereen,zo zonder enige strijd, als bij jou.
Je was er echt klaar voor en werd opgewacht door je maatjes die je voor gingen.
Je ligt nu op een mooie plek in de tuin naast de hibiscus en onze misty
Lieve Blitzer, bedankt voor 15,5 jaar van trouw en onvoorwaardelijke liefde
Je was een bijzondere, aparte, krachtige, geweldige vriendin!
Rust zacht wijfie

SIFRA

30-4-1996 26-10-2010

Idemdito Sifra Anik

Als een kleine koningin werd je geboren op die queensday 14.5 jaar geleden.
Als enige meid stond je je mannetje en na al die weken die ik voor je zorgde zat je meteen in mijn hart.
Je was het evenbeeld van je moeder Nikki, dus die stamboomnaam Idemdito Sifra Anik zei het helemaal.
Je koppie, jullie ogen, die blik, jullie waren een en bleven dat ook.
Altijd als je Nikki weer zag of Lidy, bij wie je geboren bent, ging je compleet uit je dak.
En de Lek bleef je aller favo wandelplek. Als je maar merkte dat ik daar heen reed begon je al te joelen van blijdschap.
Maar je was ook een einzelganger, zaten wij op een terras, dan lag jij 2 tafels verder, lagen wij op het strand, dan lag jij in de duinen.
Laat mij mijn eigen gang maar gaan was jouw motto.
Je grootste passie was jagen, samen met Blitz de bossen in. Ik heb wat uren door gebracht met zoeken naar jullie en
één keer ben je vanaf het strand alleen de Kennemerduinen in gegaan en pas 4 uur later vonden we je terug, vast geklemd in het prikkeldraad.
Dat was gelukkig wel meteen ook voor jou de ommekeer, want erna ben je nooit meer er vandoor gegaan.
Je was een geweldige moeder en je hebt 3 nestjes met heerlijke pups gekregen en een deel van jou leeft voort in onze Faith.
Blitz en jij waren 2 handen op 1 buik en toen wij 6 maanden geleden van haar afscheid moesten nemen, ging jij al een beetje met haar mee.
Je zakte wat verder weg in je dementie en werd af en toe onzindelijk en je kreeg meer onrust wat zich uitte in rondjes lopen, soms uren aan een stuk.
Lichamelijk mankeerde je niets, maar je wilde eigenlijk niet meer mee wandelen.
Helaas werd dit niet meer beter en je onrust groter. En net toen ik me af vroeg hoe lang kunnen we nog zo door gaan, gaf je mij een teken.
Jij die niet meer zo veel van knuffels hield, kwam dicht tegen me aan liggen en gaf me een lik over mijn gezicht en handen en zei het is goed zo, het is tijd om me los te laten. Ik wil weg uit dit lijf en weer met Blitz kunnen rennen en vrij zijn.
Ik wilde niet zo ver gaan dat de lichtjes in jouw ogen helemaal dof zouden worden.
Je hebt een geweldig leven gehad, bent nooit ziek geweest en zult altijd mijn eigenwijze, prachtige schoonheid blijven.
Doe ze allemaal de groetjes aan de andere kant van de regenboog en bij de volgende regenboog weet ik dat die van jou komt!

Dag Sifie, je was voor mij en ons een Joy of Life!