Ayomi
Op donderdag 4 juli ging ayomi ineens zwaar ademen,de volgende dag naar de dierenarts waar fotos werden gemaakt en we meteen t aller slechtste nieuws kregen nl dat haar longen vol uitzaaide kanker zaten. al die tijd niks aan haar gemerkt en er was niks meer dat we konden doen,behalve proberen met prednison haar wat verlichting te geven zodat ik aan t idee kon wennen dat ik afscheid van haar moest gaan nemen. helaas sloeg de medicatie niet aan en werd ze alleen maar benauwder,ze wilde zo graag nog maar t kon niet meer en dus heb ik de zwaarste beslissing ooit moeten nemen en haar laten gaan.hoe zwaar ook,ook dat is liefde. maar wat ik je gaan missen, mijn soulmate, mijn witte schaduw die echt altijd vlakbij me was. tot ooit aller liefste ayomi,rust zacht.
Kyona Ayomi For The Joy of Life, overleden op 7-7-2024
langstockhaar
MDR-1; +/+ (vrij/free)
DM: N/N(vrij/free)
HD-A, NW: 40, OA
ED: Vrij/FRee
Karatitis: vrij
goed gekeurd voor de fok door de ZWHVN
14/12/2014 winner show: ZG
14/6/2015 clubmatch Rzwh: 4 ZG
Ayomi, mijn indiaanse meisje dat geluk betekend, mijn wondertje dat ik met mijn adem en handen weer tot leven heb gebracht.
Ze werd als laatste van 9 pups geboren en was dus lang onderweg geweest,het laatste stukje ook nog eens zonder vruchtvlies en imala wilde niet meer persen. Met wat hulp van mij kreeg ik haar uiteindelijk geboren,levenloos en blauw en ik legde haar op mijn hand om te zien of er nog iets van leven in zat en ineens hapte ze naar adem en ben ik meteen begonnen met uitzuigen,uitschudden en rescue sprayen. En zowaar alle inspanningen pakte goed uit en met iedere handeling kwam er meer kleur op haar neus en lippen en uiteindelijk was ze helemaal ok.
Toen Dyami overleed heeft ze aangegeven dat ze zou reincarneren in een pup van imala en ik dacht bij de geboorte,of ze geeft me een teken tijdens de geboorte of ik merk het in de weken erna wel. Met de geboorte van de laatste pup was het wel duidelijk. Dyami blies haar laatste adem uit in mijn handen en Ayomi heb ik met mijn adem en handen kunnen redden. Van meet af aan was het dus wel duidlijk dat zij bij ons zou blijven en er was ook meteen een speciale band met vooral kane.
Ayomi had een spikkelneus de weken na haar geboorte, maar ondertussen is hij op een klein stukje rose na geheel zwart. Ze heeft geen geweldig pigment op haar voetzolen,maar dat is voor mij niet belangrijk. Ik heb nu nog geen idee of ik met haar zal gaan showen of haar voor de fok zal gebruiken. Fokken is niet het aller belangrijkste in mijn leven en waarom ik honden heb. De honden zelf zijn t belangrijkste en Ayomi was puur een persoonlijke keuze en zeker niet uit de ogen van een fokker. En daar heb ik nog geen seconde spijt van gehad.
Zij heeft ons weer compleet gemaakt en brengt iedere dag een zonnestraal.
